بر مبنای دو متغیر سطح تحصیلات و وضعیت اشتغال، میزان خشم مادران دارای فرزند استثنایی (دیرآموز و عقب مانده عقلی) بررسی شد. 100 مادر دارای فرزند دیرآموز و عقب مانده عقلی آموزش پذیر، پرسشنامه خشم چند بعدی (سیگل، 1986) با زیرمقیاسهای برانگیختگی خشم، موقعیتهای فراخوان خشم، نگرش خصمانه، خشم بیرونی و خشم درونی و فرم اطلاعات جمعیت شناختی را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس دو راهه نشان دادند سطح تحصیلات با میزان برانگیختگی خشم و خشم درونی ارتباط معنادار دارد و مادران با سطح تحصیلات بالاتر از سطوح پایین تر برانگیختگی خشم و خشم درونی برخوردارند.

امیدواری نقش محوری ای در سلامت و بهزیستی بشر دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر بر بهبود رضایت از زندگی مادران کودکان با نیازهای ویژه بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان مادران دارای کودکان ناتوان مشهد، به شیوه هدفمند 24 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 12 نفر). برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه امیدواری اسنایدار استفاده شد. نتایج نشان داد امیدواری مادران کودکان با نیازهای ویژه که مداخله را دریافت کرده بودند، به طور معنی داری افزایش یافته بود. با وجود این، می-توان نتیجه گرفت که زوج درمانی با رویکرد مثبت نگر در افزایش امیدواری مادران کودکان با نیازهای ویژه در شهر مشهد اثربخش است.

مقدمه : عدم رفع نیازهای درک شده خانواده منجر به نارضایتی آنها از کیفیت مراقبت و خدمات دریافتی از سوی تیم درمان می شود.. لذا این مطالعه با هدف مقایسه نیازهای خانواده از دیدگاه پرستاران و مادران کودکان بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان مراکز آموزشی و درمانی منتخب دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انجام شد. روش:  در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای 110 مادر دارای کودک بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان و 110 پرستار شاغل در بخش های فوق شرکت داشتند. مادران  به صورت در دسترس و پرستاران در سه بیمارستان مرکز طبی کودکان، بیمارستان علی اصغر و رسول اکرم از فروردین سال 1401  به مدت 6 ماه انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه نیازهای خانواده دارای فرد بستری در بخش مراقبت ویژه (Family Needs inventory) استفاده شد. مادران و پرستاران به طور جداگانه به سوالات پرسشنامه فوق در طیف لیکرت 5 بخشی پاسخ دادند. نتایج : میانگین و انحراف معیار نمره نیازهای کلی خانواده از دیدگاه مادران (9/43 ± 129/33) و از دیدگاه پرستاران (8/80 ± 127/49) بود. 68/7درصد مادران و 66/8درصد پرستاران برآورده شدن نیازهای خانواده را با اهمیت گزارش کردند .  تفاوت معنی داری در براورد نیاز به نزدیکی به کودک میان پرستاران و مادران وجود داشت (0/020 P=) نتیجه ­گیری: با توجه به تشابهات دیدگاه دو گروه به نظر می رسد موانع دیگری در مسیر رفع نیازهای مهم خانواه های دارای کودک بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان وجود دارد.

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فرزندپروری ذهن آگاهانه بر سلامت روان و کفایت فرزندپروری مادران کودکان با نیازهای ویژه انجام گردید. روش پژوهش مورد مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان با نیازهای ویژه شهرستان دزفول که در سال تحصیلی 1395-1396 در مدارس استثنایی این شهر در حال تحصیل بودند، تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس 49 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (25 نفر گروه آزمایشی و 24 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش به مدت مداخله آموزشی در 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه قرارگرفتند. اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه علایم روان پزشکی (SCL-90-R) و پرسشنامه احساس کفایت فرزندپروری (PSOC) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کووارانس استفاده شد. یافته ها: نتایج بیانگر آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر سلامت روان و کفایت فرزندپروری مادران کودکان با نیازهای ویژه بود (05/0>P). نتیجه گیری: آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه می تواند در بهبود سلامت روانی خانواده های کودکان دارای نیازهای ویژه نتایج مفیدی را به دنبال داشته باشد.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: اتیسم اختلال عصب شناختی رو به گسترشی است که ابعاد مختلف عملکرد کودک و خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و نیازمند ارایه خدمات توانبخشی و درمانی چند بعدی و گاه مادام العمر است لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نیازهای مادران کودکان اتیستیک انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیازسنجی است. گروه نمونه، والدین 41 نفر از کودکان اتیسم را شامل می شود که به صورت نمونه گیری در دسترس از سه کلینیک اتیسم شهرستان مشهد، انتخاب شدند. شرکت کنندگان، پرسشنامه پژوهشگرساخته، شامل نه مقوله آموزشی - توانبخشی را کامل کردند. پایایی کل پرسشنامه (نه مقوله) به شیوه ضریب آلفای کرونباخ a=0.94 محاسبه شد.یافته ها: نتایج تی تک نمونه ای نشان داد که والدین کودکان اتیسم، همه مقوله های آموزشی - توانبخشی را مورد نیاز ارزیابی کردند و چهار مقوله آشنایی با مسایل خودیاری کودک، آشنایی با مهارت های بازی کودک و بازی کردن والدین با کودک، آشنایی با مشکلات شناختی و ذهنی کودک و آموزش مهارت های ارتباطی را بسیار مورد نیاز ارزیابی کردند. همچنین، نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که سن کودک، ترتیب تولد کودک، سن مادر و میزان تحصیلات والدین، در اولویت بندی نیازها، تاثیری نداشته است.نتیجه گیری: به کارگیری نتایج و اولویت های مستخرج از نیازسنجی حاضر می تواند متخصصان و درمانگران را جهت ارایه خدمات توان بخشی و روانشناختی از اولویت بالا یا در حد بسیار مورد نیاز تا اولویت های بعدی یا در حد مورد نیاز یاری رسانند.